نیّت عمل و بوی خوش و بوی بد
عبدالله بن موسى بن جعفر علیهما السّلام گوید : از پدرم پرسیدم که آیا چون بنده اراده گناه یا کار نیک کند، دو ملک از آن خبر یابند؟ فرمود: آرى، بوى خوب و بوى مستراح یکى است ؟ گفتم : خیر! فرمود: چون بنده اراده کار نیک کند، نفسش خوش بو بیرون آید. پس ‍ فرشته جانب راست ، فرشته جانب چپ را گوید: برخیز (و برو) که او همّت به کار نیک بسته است و چون بدان عمل اقدام کند، زبانش قلم او شود و آب دهانش ، مرکّب و آن را برایش بنویسد، و چون اراده گناه کند، نفسش بد بو بیرون آید. پس فرشته جانب چپ ، جانب راست را گوید: باز ایست که او همّت به گناه بسته است ، و چون گناه را به انجام رساند، زبانش قلم او شود و آب دهانش مرکّبش ، و گناه را بر او بنویسد.
از امام صادق علیه السّلام نقل است : پدرم همواره مى فرمود: هیچ چیز چون گناه ، قلب را تباه نکند. قلب همچنان بر گناه اصرار ورزد تا این که گناه بر آن غالب آید و آن را وارونه کند.

برگرفته از کتاب پندهای حکیمانه علاّمه حسن زاده آملی حفظه الله ، نوشته عبّاس عزیزی